Kastımız mehmetçiğin yada kader mahkumunun hesabını yaptığı değil…

Her başlayan yeni güne hasret gibi gece yıldızlarla oynaşarak sabaha erilen vakitlerde birikenler…

Eşitlik, kaybolan güven, yitirilen umutlar, karışmış bir düzen içinde neyi selamlayabiliriz?

Acıyı…

Hüznü…

Zalimliği…

Hoyratlaşmış yürekleri yada

Aşkı…

Umudu…

Tutkuyu…

Barışı…

Bir gelincik tarlası misali yüreğimizin sığmaması bedene belki de umudun kendisi…

Şöyle birer çay yudumlayarak konuşabilmek her şeyden birazcık.

Kafamızı kaldırdığımız zaman alabildiğine uçsuz bucaksız mavi bir gökyüzüne erişebilmek bu kadar zor olmamalı değil mi…

Uzakta kalmış, mahsun bir rüyadan uyanmış gibi dalıvermek gelecek güzel olduğunu, olmasını hesap ettiğimiz yarınlara.

Mevsim bile artık hazana yol alırken Ne bileyim işte sardı hüznün en koyusu ruhumu.

Memleket ağır bir depresyona girmiş, bu gün bayram oysa…

Ama karışık sanki herşey, tadı kalmamış gibi pek çok şeyin.

Yollar eziyet, insanlar bir birine o kadar uzak ki tahammülsüz ve gaddar.

Yaşadığımız gün gece mi gündüz mü bilemedim ben, oysa ne kadar da hesabımda birikimi vardı, umut…

Bir gün günaydın diyebilmek beklenen herşey için. Ummadığın anda selamlaşmak yarınlarla… selam verebilmek özlemlere, hesabı yapılan güzel günlere…

Devrek deresi gibi kendince akıp duran hüzün ve umut dolu, geçtiği güzergahtaki güzelliklere şahit olurcasına dalıp gidelim…

***

Sevgili okurlarımızın, tüm dostların kurban bayramlarını tebrik ederim. Her ne kadar kalmışsa ağızlarında tat yine de ruhuna uygun, huzurlu ve mutlu bir bayram geçirmenizi diliyorum...