Gerçi cumhurbaşkanının henüz onayına sunulmadı ama şu on sekiz maddeden oluşan anayasa değişiklik tasarısı, yetkililer ne derlerse desinler, ülkemizde doksan dört yıldır egemen olan Cumhuriyet rejiminin tarihin karanlık sayfalarına dönmesi anlamına geliyor. Bu kanıya varmamın asıl gerekçesi ise ayrıntılarda gizli!

   Yargının cumhurbaşkanının kontrolüne geçmesi bile başlı başına bir garabet. Üst kurullara doğrudan doğruya cumhurbaşkanının atama yapması,  tarafsızlık ilkesinin tümüyle ortadan kalkması anlamını taşımıyor mu sizce. On üç üyenin yedisini atayacak cumhurbaşkanı. Hal böyle olunca terazinin dengesi daha baştan bozuluyor. Geriye kalanı da meclisin önerdikleri oluşturacak. Milletvekillerini kim belirleyecek? Elbette cumhurbaşkanı. Kalan altısının da iktidar partili olduğu düşünülürse, tek başlı bir yargı olacak açıkça! Peki, bunun demokrasi ile uzaktan yakından alakası var mı? Takdir seçmenin…

   Yasa çıkarma yetkisi de bir nevi cumhurbaşkanına devrediliyor. Kanun hükmünde kararnamelerle cumhurbaşkanı istediği yasaları yürürlüğe koyabilecek. Tek başlı bir yasamadan söz ediyoruz yani…

   Milletvekillerini, parti lideri olarak tek tek belirleme hakkı da var cumhurbaşkanında. Bir de mecliste çoğunluğu aldıkları düşünülürse, her şey kebap. Yürütme de cumhurbaşkanı oluyor böylece… Tek  başlılık, yürütmenin de kılcal damarlarında yer alıyor yani…

   Ekonomi, kültür, sanat, sosyal yaşam, tek başlı bir idarenin kontrolüne giriyor. Hal böyle olunca da getirilmek istenen yeni sistemin, padişahlıktan da geri bir sistem olduğu    yadsınamaz bir gerçeklik oluyor anlayacağınız.

   “Hayır” sözcüğünden korkan bir iktidar ve yandaşları ile karşı karşıyayız. Önceleri, sosyal paylaşımlarında hayırlı cumalar diyerek herkese mesaj atan il iktidar partisi vekilleri, bu söylemlerinden artık vazgeçtiler. Neden mi? Oradaki hayır sözcüğü ile referandumda kullanılan hayır sözcüğünü anlam itibarıyla birbirine karıştırdıklarından… Tanrı akıl fikir versin böylelerine. Ne diyeyim.