Ömrü boyunca ikinci el eşya satan bir dükkan vitrinine bakar gibi bakıp kalmak hayatımıza…

öğrendiğimden bu yana gerçeğin ne olduğunu kendi adıma bu kadar fırtınalı geçmemişti günler, Bu kadar habersiz değildim yarından, yarınlardan…

Bir şeylerden haberdar olmak adına televizyon kanalları arasında dolaşmayı da bıraktım çok oldu. Birbirine benzeyen ekranlarda algılayan var mı bir şeyler bilmiyorum açıkçası…

Şehit haberleri bile yer almaz oldu, siyasetin o tahammülden uzak, farklı düşünenleri yok saydığı görüntülerle dopdolu!

Üşüyoruz ama kış ayının zor geçmesinden değil kesinlikle. Ağırlaşan yaşam şartları, birbirinden uzaklaşan, düşman belleyen grupların destursuzluğu, itilen hırpalanan kadınlarımız gençlerimiz kahrediyor beni. Devletin kurumları arasındaki sözde uyumu, 15 Temmuz kalkışması sonrasında ortaya çıkan gerçekler beni kahrediyor işte…

Ortada çimen kalmadı ezecek bence ama filler halen keyf çatmakta!

En basit örnek çalıştığım kurum işte… onca akademisyen derdest edildi. Oysa hepimiz biliyoruz gerçeği asıl sorumluları. Kendilerinden habersiz kuş uçurtmayan, kendileri gibi düşünmeyenlere yaşam hakkı tanımayan açtıkları soruşturmalarla hayatı dar edenlerin halen koltuklarında keyf çattığını. Oysa suçu olsa dahi bunun musebbihi olan elebaşılarına kadro veren istedikleri gibi hareket etmelerine salık verenler belli işte. Ne oldu, bu amirlerin kıskacında ekmek ve gelecek kaygısı çeken akademisyenler yok edildi. Ele başları ise ya görevinin başında yada kalkışmadan bir gün önce aldıkları izinlerle nerde oldukları belli değil. Yani çanak tutan günahkarlar halen aramızda zulme devam ediyorlar kılık değiştirmiş olarak.

Bir hesaplaşma değil artık gelinen günde yaşadıklarımız. Ortada dolaşan haberler ürperti verici. 1923e ve kazanımlarına karşı bir savaş başlamış durumda. Ve çok merak ediyorum aslında Evet diyen, çığlık çığlığa heyecanlanan bu güruhun kendi şeyinin derdinde olduğunun farkında değil miyiz?

Hayatımızın en zor dönemlerini yaşadığımızdan kuşkusu olan var mı acaba?

Evet elinde kuran ile dolaşıp içinde ne yazdığını bilmeyen, ağzından çıkan cümlenin ardında duracak cümlelerden yoksun cehalet ile bile ifade edemeyeceğimiz bir toplum oluşmuş durumda.

Okuyan insanları idare etmenin zor olduğunu ifade eden ve şimdi önemli bir mevkide bulunanları görünce gerçeği algılamak zor değil..  Okumayalım arkadaşlar zarar veriyor fazla okumak!

Hepimiz daha sağduyulu olmak zorundayız. Bu büyük oyunun yakılan ateşine odun olmayalım.

  Belki zor olacak ama, umutlarımızla durduk şimdiye kadar ayakta. Bu gerçeği büyüterek devam edelim biz yinede hayata. Çekin perdeleri, güneş girsin içeri, açalım camları kapıları mavi bir gökyüzü, mavi bir deniz dolsun yüreklerimiz... Daha güzel günlerin müreffeh bir ülke, insanlar mutlu, kardeşçe yaşamayı becerebiliyor, paylaşıyor  tasayı da sevincide... Umut edelim işte en azından bu bedava...

*

"Boya şu kararmış dünyayı,

Masmavi bir deniz

Bir gökyüzü

Yemyeşil bahçeler

Umut dolu yarınlar

Tebessüm eden insanlar çiz"