İnsanoğlu tabiatı gereği duygu yüklüdür, sevinir üzülür. Tuttuğu takım kazanınca sevinir, kaybedince üzülür,  doğuma sevinir, ölüme üzülür… Özellikle yakınlarının, sevdiklerinin ölümüne üzülür kahrolur.

  Bazıları onun için yaşarken ölür, daha da üzülür.

  Amma… Hayat’ta devam eder.

   Dün geçmiştir, yarın hayal, mühim olan bugün’dür, bugünü layıkı ile yaşayabilmektir.

   Eski senlerde; gözleri görmeyen, yatağından çıkamayan, konuşma melekesi dışında hiçbir işlevi olmayan, bakıma muhtaç, hasta bir büyüğümüzü ziyaret etmiştim.

   Bana aynen şunları söyledi; “ Allah’a şükrediyorum, şuurum yerinde, derdimi anlatıp konuşabiliyorum ya…”

   O zaman ne kadar hayret etmiştim.   

   Şimdi ise hayret ettiğime, hayret ediyorum. Çünkü ne olursa olsun hayat devam ediyor.

   Mevlana diyor ki; “Dün dünde kaldı, yarın meçhuldür, öyleyse ömür bir gündür… Oda bugündür.”

                                                ŞEHİTLER

   15 Temmuz Fetö darbe teşebbüsünde şehit olanların yakınları askerlikten muaf’mış.

   İyi güzelde, Güneydoğu’da PKK ile savaşan, Suriye çöllerinde şehit düşenlerin yakınları ne olacak?

   Onlara muafiyet yok.

   Bu şehitler arasında ayrım yapmak değil de nedir?

    Vatan için çarpışıp şehit olmak, 15 Temmuz darbe teşebbüsüne karşı çıkıp şehit olmaktan daha mı önemsizmiş?

   Ayıptır, ayıp…

   Yazıktır, ülkeyi birde şehitler üzerinden bölmeyin.

   Bu ülke insanlara hiç mi acımıyorsunuz?

                                            KURBAĞALAR  

   Ders alınacak bir hayvan hikayesi…

   Aptallık bu ya;

   Dünyada olup bitenle ilgilenmeksizin, bataklıkta mutlu bir hayat süren kurbağalar, bu hür yaşayışlarından nedense bıkmışlar…

   Kendilerine bir kral aramaya başlayan kurbağalar, aralarından seçtikleri delegeleri tanrı olarak tanıdıkları Jüpiter’e göndererek isteklerini bildirmişler.

   Kurbağaların isteklerini ciddiye almayan Jüpiter, onlarla biraz şakalaşmak isteyerek göle, kral diye kocaman bir kütük bırakmış.

  Kütüğün şiddetli bir gürültüyle suya düşmesi üzerine neye uğradıklarını şaşıran kurbağalar bir anda suya dalarak kaybolmuşlar…

   ***

   Bir süre sonra, diğerlerinden daha maceracı olan bir kurbağa suyun yüzüne çıkmış, hareketsiz duran kütüğe yaklaşmış.

   Onun korkulacak bir şey olmadığını anlamış, arkadaşlarını da çağırmış.

   Çok geçmeden kurbağalar taşkınlıklarını arttırmış, Kral zannettikleri kütükle alay etmeye, onunla oynaşmaya başlamışlar.

   Böylesine yumuşak bir kral’dan memnun kalamayan kurbağalar, Jüpiter’e ikinci bir dilekçe göndererek, gerçek bir Kral istemişler.

   Jüpiter, kurbağaların çocukça hareketlerine kızarak onlara bir ders vermek istemiş.

   Bu defa, kurbağalara krallık etmek için bir Leylek göndermiş.

   ***

    Leylek’te kurbağaları teker, teker yemeğe, yutmaya başlamış.

    Kurbağalar pişman olmuşlar, henüz leyleğin karnına giremeyenler, Jüpiter’e acele ve özle bir mesaj ileterek kendilerine acımasını ve leyleği geri alması için yalvarmışlar.          

   Jüpiter, Kurbağaların elçisine demiş ki;

   “- Onlara başlarına gelen belanın tek sorumlusunun kendileri olduklarını söyle… Benden kral istediler, bende gönderdim. Kurulu bir düzeni bozmak isteyen onlardı.

   Artık başlarının çaresine baksınlar.

   Oh olsun.!”

   GÜNÜN SÖZÜ: “Kaderle oynayabilirsin ama, Kaderi değiştiremezsin.”