Her mevsimin kendine has özellikleri, güzellikleri vardır, şimdi de bahar aylarının lezzetini yaşıyoruz.
Tabiat ana kış uykusundan uyandı, her taraf yemyeşil, karşıdan Mekekler köyümüzün zirvesindeki “Corazın Kulluğu”nu uzaktan seyrediyorum, eski anılar gözümde canlanıyor…
İnsanoğlu diğer canlılar gibi yaşadığı çevrenin dolayısıyla doğanın parçasıdır. Yetenekleri sayesinde doğanın diğer canlılarına egemen olmuştur.
Düzen kurarak toplumsallaşmayı gerçekleştirmiş, ancak belirli bölgelere yığılıp tabiatı hızla ve acımasızca tahrip etmiş, betonlaşmış, insanoğlunu içine adeta hapseden yaşanması güç stres yüklü ortamlara sürüklemiştir.
Günümüzün uygar insanı, demir, beton, makine yığınları arasında yeşillikten yoksun, toprak kokusuna hasret, çeşitli hastalıklarla mücadele ederek varlığını sürdürmeye çalışmaktadır.
***
İşte av sporu bu noktada devreye giriyor, kentlerden, gürültüden uzaklaşmak isteyen avcılar kendilerini dağlara, ormanlara, ovalara atıyor, doğa ile bütünleşiyor.
Bu arada yaban hayatını, doğayı korumayı amaçlayan çevrecilerle avcılar arasında bazen gizli, bazen açık sert tartışmalar çıkabiliyor.
Avcı olamayanlar, avcıları önyargılı olarak merhametsiz, ruhsal sorunları olan, şiddet yanlısı kişiler olarak göstermeye çalışılıyor.
Dünyadaki tüm canılar diğer canlılarla beslenmektedir, yok etmek, varoluşumuzun en acımasız kuralıdır. Hiçbir canlı çakılla, kumla beslenmez. İnsanoğlu bizzat avlanmayıp kesmede azmettirir.
Protein için her gün sayısız hayvan ve balık tüketiliyor. Vejeteryan olan azınlık ise yeşillikleri bitkileri yiyor, sonuçta başka canlı formlarını tüketiyoruz.
Kimse masum değil…
Avcıyla diyalog onu tanımaktan geçer, bazen TV ekranlarında izlediğimiz yararsız didişmeler avcı- çevreci uçurumunu ancak derinleştirmeye yarar, halbuki avcı, çevreci el ele verirse yaban hayatına daha fazla faydalı olacaktır.
Avcılar sosyal yapıları gereği kolay uzlaşılacak kişilerdir. Dostluk, mizah, paylaşmak onların yaşam tarzıdır. Hayal ufukları çok geniştir. Hiçbir avcı şiddeti savunan şiddet yanlısı değildir.
Doğayı, çevreyi hep birlikte kucaklayıp koruyalım.
Birlikten kuvvet doğar.!
KİRPİ
Çok soğuk kış günü üşüyen kirpiler birbirlerine iyice sokulurlar, soğuktan ve donmaktan kurtulmak için.
Fakat bir süre sonra birinin dikenleri diğerine batmaya başlar… İyice uzaklaşırlar birbirlerinden.
Bu sefer soğuğun etkisi yeniden hissedilir, aynı olay her defasında yeniden tekrarlanır.
Üşüyünce birbirine yaklaşıp yapışan kirpiler, dikenler batınca birbirinden uzaklaşır.
Ta ki; Soğuklardan etkilenmeyecekleri bahar ayları gelene kadar.
Ve hatta; dikenlerini birbirine batıramayacakları uygun mesafeyi bulan kadar.
Bizde insanoğlu olarak, kirpi gibi değil miyiz?
GÜNÜN SÖZÜ: “Ben başkaları ne düşünür diye yaşamayı bırakalı çok oldu.!”
