İçimiz parçalanıyor yine,

Yüreğimiz kan ağlıyor

Üzüntümü kelimelerle anlatamıyorum,

Anlatamıyoruz .

Hemen her gün gencecik evlatlarımızı

Kara toprağa gömüyoruz.

Ve ne çare ki,

Elimizden bir şey gelmiyor.

Üzülüyoruz,

Kahroluyoruz,

Lanetliyoruz.

Dışarıda kar yağıyor,

Can sıkıntısından kütüphanemdeki

Kitaplara bakıyorum.

Ziya Osman Saba’nın bir şiirine

Gözüm takılıyor.

Okuyorum,

Allah’ım,diyorum !

Bu kötü günler geçsin.

Mutluluklara kavuşalım,

Ziya Osman’ın “ Dilekleri “

Ülkemizde yeşersin.

Hadi hep beraber okuyalım ;

            DİLEK

Mesut olmuş görmek isterdim hepinizi…

Bu bahar gününde,dertliyi,ümitsizi.

Terfi etmiş memur,sınıf geçmiş öğrenci

,Kadını,erkeği,yaşlısı,genci,

Bir bayram  sevinciyle,kol kola sokaklarda,

Su başlarında,ağaç altlarında,parklarda,

Sevgililer,baş başa, muratlarına ermiş,

Çocuklar,el ele,bir halka oluvermiş,

Görmek isterdim camlardan,odalarda oturuş,

Radyoyu açış,küçük sofrayı kuruş,

Yol,meydan,dere,tepe,dağ ,bayır,kır..

Vapurlar limanlarda,yola  çıkmaya hazır,

Gazinolar,plajlar,sinemalar açık.

Her dilden bir şarkı,dudakta bir ıslık.

Ne yoksul ahı,ne dul hıçkırığı,ne hasta iniltisi,

MESUT OLMUŞ GÖRMEK İSTERDİM HEPİNİZİ  !..

   Bu kötü günler geçecek,

   Hep birlikte yeneceğiz,

   Karanlıkları,

   Ve aydınlıklara  kavuşacağız,

   Ulusça

   Ölenlerimize rahmet,

   Ailelerine ve halkımıza sabırlar diliyorum.