Devrek ilçemizin değerlerinden, emekli öğretmenimiz, dostum Vacit Kelebek hocam titiz bir çalışma yaparak “Parayla Gürültü” adını verdiği bir kitap yayınmamıştır.

  Beğenerek bir solukta okudum, herkese tavsiye ederim, gülümseten, düşündüren hikayeciklerden oluşturmuş. Vacit hocama teşekkür ederken birkaç anekdotu paylaşıyorum.

                    PARAYLA GÜRÜLTÜ

   Yaşlı bir adam emekliye ayrılır ve kendine lisenin yanında küçük bir ev alır. Emekliliğinin birkaç haftasını huzur içinde geçirir ama sonra ders yılı başlar.

   Okullar açıldığı ilk gün, dersten çıkan öğrenciler yolların üzerindeki her çöp bidonunu bağırıp, çağırıp tekmelerler. Bu çekilmez gürültü günler sürer ve yalı adam, önlem almaya karar verir.

   Ertesi gün çocuklar gürültüyle evine doğru yaklaşırken kapısının önüne çıkar ve onları durdurur. “Çok tatlı çocuklarsınız, çokta eğleniyorsunuz. Bu neşenizi sürdürmenizi istiyorum sizden. Bende sizin yaşınızda iken ayın şekilde gürültüler çıkarmaktan hoşlanırdım, bana gençliğimi hatırlatıyorsunuz. Eğer her gün buradan geçer ve gürültü yaparsanız size her gün 1 dolar vereceğim.”der.

  Bu teklif çocukların çok hoşuna gider ve gürültüyü sürdürürler.

   Bir süre sonra yaşlı adam çocukların önüne çıkar ve onlara şöyle der; “Çocuklar enflasyon beni de etkilemeye başladı, bundan böyle size sadece 50 sent verebilirim.”

   Çocuklar pek hoşlanmazlar ama yinede devam ederler gürültüye. Aradan bir süre geçer ve yaşlı adam yine karşılar onları.

   “Bakın henüz maaşımı alamadım, bu yüzden size ancak 25 sent verebilirim, tamam mı?”

-          “Olanaksız bayım, günde 25 sente bu işi yapacağımızı sanıyorsanız yanılıyorsunuz, biz bu işi bırakıyoruz” derler.!

                                              NEME LAZIM

   Kral, ünlü bir bilgeye sordu; “Bir ülke ne zaman dara düşer?”

   Bilge önceleri geciktirdi cevabını.

   Kral bir süre, bir bildiği vardır diyerek saygısından sabırla bekledi. Aradan ciddi bir süre geçince, bilgeyi çağırtıp neden hala sorusuna cevap alamadığını sordu.

   Bilge bu kez cevap verdi.

   “Herkes neme lazım dediğinde.”

                                 KRİSTOF KOLOMB’UN YUMURTASI

   Kristof Kolomb, bir akşam vakti İspanyollar arasında yemek yiyordu. Yemekte bulunanlardan birçoğu, Kolomb’un şöhretini küçümsüyordu.

   Yemek arasında söz Amerika’nın keşfinden açılınca, içlerinden biri yüksek sesle;

   “Oraları keşfetmek zor bir iş değil” dedi.

   Kolomb, bu söze karşılık bir şey demeden eline bir yumurta aldı ve masanın yanında oturanlara dönerek;

   “İçinizden hanginiz bu yumurtayı dik olarak dengede tutabilir?” diye sordu.

   Herkes bunu denedi, fakat hiçbiri başaramadı.

   O zaman Kristof Kolomb yumurtayı aldı, ucunu tabağın üstüne hafifçe vurarak yassılaştırdı ve yassı kısmını tabağa yerleştirdi. Elini yumurtadan çektiği halde, yumurta dik vaziyette dengede duruyordu.

   Hepsi bağırarak; “Bu zor bir iş değil ki” dediler.

   Kolomb gülerek; “Doğru” dedi.

   Bu zor bir iş değil, zor olan bunu düşünebilmektir.!”

  GÜNÜN SÖZÜ: “Öyle horozla var ki, öttükleri zaman sabah oluyor sanıyorlar.”